η τεταρτη διασταση,

Από τα πρώτα χρόνια της χιλιετίας, με απασχολεί πολύ έντονα, η αντίληψη του χωροχρόνου και της ύλη-ενέργειας. Αρχίζοντας από την ιδέα της φιλοσοφίας ΖΕΝ,
( η οποία έχει τις ρίζες στην ινδική φιλοσοφία ) ότι η ύλη δεν υπάρχει, και χρησιμοποιώντας της γνώσεις μου περί χημείας και φυσικής, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όντος δεν υπάρχει. Εάν παίρνουμε ένα σύρμα και σχηματίζουμε το ,,Ζ’’, ύστερα το περιστρέφουμε με μια μεγάλη ταχύτητα, θα έχουμε την εικόνα ενός ποτηριού. Πώς να θεωρήσουμε ότι το ποτήρι είναι αληθινό; Έτσι συμβαίνει στο ατομικό επίπεδο, στο υποατομικό και ακόμη στο γαλαξιακό επίπεδο. Η διαφορά την κάνει η συχνότητα της περιστροφής σε σχέση με την αντίληψη, χαρακτηριστική στο δικό μας χωροχρονικό επίπεδο.
Να κάνουμε ένα πείραμα:
Μια μύγα είναι στο τραπέζι και θέλουμε να την σκοτώσουμε, χτυπώντας με την μέγιστη ταχύτητα, το παλάμη μας στο τραπέζι. Η μύγα, κατάφερε και ξέφυγε με τον καλύτερο τρόπο και στην ασφαλέστατη κατεύθυνση. Εάν όμως, πλησιάζουμε το χέρι μας πολύ αργά, φθάνουμε πολύ κοντά, χωρίς η μύγα να το αντιληφθεί. Με μια απότομη κίνηση, την σκοτώνουμε. Έτσι, όπως βλέπουμε έναν ελέφαντα να κινείται αργά, στην μέγιστη του ταχύτητα, με τον ίδιο τρόπο μας αντιλαμβάνεται η μύγα. Εάν κινούμαστε αργά, βγαίνουμε από το πεδίο αντίληψης της μύγας, άρα ανήκουμε σε χωροχρονικό επίπεδο διαφορετικό από εκείνο της μύγας, όσο και εκείνο του ελέφαντα. Η μύγα, πας παρατηρεί, σκέφτεται μια τακτική, απλώνει τα φτερά και με όλη την άνεση, καταφέρνει να ξεφύγει, γελώντας εις βάρος της ανικανότητας μας.
Ένα άλλο πείραμα:
Στο δωμάτιο υπάρχουν πολλά κουνούπια, σε ανάπαυση στον τοίχο. Στο στερεοφωνικό συγκρότημα παίζει ένα τραγούδι, και τα ηχεία στο τέρμα, πχ 120 dB.
Τα κουνούπια ούτε που νοιάζονται για την βαβούρα. Εάν ένα μηχάνημα αναπαράγει υπέρηχο, τα κουνούπια αναστατώνονται. Εμείς, δεν ακούμε τον υπέρηχο, και ούτε ήχος χαμηλότερο από 20 Hz, ( τον οποίο ο ελέφαντας ακούει).
Από αυτά συμπεραίνουμε ότι υπάρχουν διάφορα επίπεδα χωροχρόνου, με τα ανάλογα χαρακτηριστικά. Υπάρχουν και άλλα πειράματα, που να ενισχύσουν το συμπέρασμα αυτό.
Τώρα, οι επιστήμονες κάνουν διάφορες ερμηνείες σχετικά με την τέταρτη διάσταση. Οι τρεις διαστάσεις ( του χώρου) ox, oy, oz είναι κάθετες μια στην άλλη και καθεμιά στο πλάνο των άλλων δυο. Γιατί άραγε να θέλουμε την τέταρτη διάσταση να μοιάζει με τις άλλες τρεις ( οι οποίες είναι ευθείες) και με τα ίδια χαρακτηριστικά όπως του χώρου;




Στην εικόνα, ο κύκλος με το κέντρο στο σημείο Ο συναντάει τις διαστάσεις ΟΖ ΟΧ στα σημεία α και β. σε αυτά τα σημεία οι γωνίες είναι 90 μοίρες. Ο χρόνος είναι μια σφαίρα. Όλη η ύπαρξη και δραστηριότητα ενός ηλεκτρονίου είναι στην τροχιά γύρο στον πύρινα. Όλη η ύπαρξη και δραστηριότητα της Γης, είναι στην τροχιά γύρο από τον Ήλιο. Όλη η ύπαρξη και δραστηριότητα του Ανθρώπου και των εν ζωή πλασμάτων είναι στην επιφάνεια της Γης – η Βιόσφαιρα. Για να υπάρξει ένα άτομο, το ηλεκτρόνιο κινείται γύρο από τον πυρήνα που επίσης κινείται. Για να υπάρχει το ηλιακό σύστημα , οι πλανήτες κινούνται γύρο από τον Ήλιο. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ. Η πάροδος του χρόνου, είναι μια συνεχής αλλαγή θέσεων και σχέσεων πχ: παλιά μόρια διαλύονται, καινούρια σχηματίζονται, και εμείς το ονομάζουμε Φθορά. Εάν καταφέρουμε να ψύξουμε ένα αντικείμενο στο απολυτο μηδεν, -273,15 C, η ύλη παύει να κινείται άρα παύει να υπάρξει. Αυτό όμως είναι ακατόρθωτο.
Ένα σημείο δεν εκδηλώνεται από μόνο του. Πολλά σημεία σχηματίζουν μια ευθεία . η ευθεία από μόνη της δεν εκδηλώνεται, άρα σαν να μην υπάρχει. Πολλές ευθείες σχηματίζουν ένα πλάνο. Έχουμε δυο διαστάσεις, όμως ένα αντικείμενο που κινείται αριστερά-δεξιά κα μπρος-πίσω έχει και υψος. Άρα το πλάνο, καθαυτού δεν εκδηλώνεται, δεν υπάρχει. Πολλά πλάνα σχηματίζουν τον τρισδιάστατο χώρο ο οποίος από μόνο του, χωρίς την διάσταση του χρόνου, δεν υπάρχει.
Να κάνουμε ένα πείραμα:
Σε μια σελίδα Α4 με το μολύβι ζωγραφίζουμε ένα παιδί. Η εικόνα είναι σταθερή. Με το μολύβι και μόνο, δεν μπορούμε να ζωντανέψουμε το παιδί. Εάν χρησιμοποιούμε έναν υπολογιστή, δηλαδή να προσθέσουμε στις δυο διαστάσεις του χώρου, εκείνη του χρόνου, έχουμε ένα κινούμενο σχέδιο. Εάν έχουμε ένα άγαλμα ( τρισδιάστατος χώρος ) και θέλουμε να το κάνουμε να κινηθεί, οι Η/Υ δεν θα μας βοηθούν πλέον. Το άγαλμα υπάρχει γιατί τα μόρια, τα άτομα και τα υποατομικά σωματίδια είναι εν κινήσει. Εάν κάνουμε την προβολή του αγάλματος σε ένα πλάνο, θα έχουμε μια εικόνα άσχετη με το σύνολο, όμως η Συγκριτική λειτουργία του μυαλού μας, μας κάνει να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Άρα να προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τον τρισδιάστατο χώρο χρησιμοποιώντας μόνο δυο διαστάσεις είναι αδύνατον, και αδιανόητο.
Δεν ζούμε σε τρισδιάστατο Σύμπαν αλλά σε Τετραδιάστατο Χωρόχρονο.
Το Σύμπαν που αγάπησα, είναι ένα μεγάλο ρολόι, με διάφοροι μηχανισμοί, με τροχούς και σβούρες που στρέφονται ασταμάτητα, άλλα πιο γρήγορα, άλλα πιο αργά, σε ένα Ενιαίο Σύνολο, με απόλυτη ακρίβεια, οπού η έννοια του τυχαίου είναι Άγνωστη.
Πάντα είναι Τώρα και Παντού είναι Εδώ.