Πρωί, ένα καλοκαίρι,
Ένα δροσερό πρωί,
Στ` ανατολικά τα μέρη
Σ` ένα μακρινό νησί,
Που ο κόσμος θα ξυπνούσε
Για να πάει στη δουλειά
Και μανούλες μες` τα σπίτια
Θα ετάιζαν τα μωρά.
Πρωί, ένα καλοκαίρι,
Του Αυγούστου ένα πρωί,
Στ` ανατολικά τα μέρη
Σ` ένα μακρινό νησί,
Δεν ανάτελλε ο Ήλιος
Από την Ανατολή
Όπως ξέραμε αιώνες
Να συμβεί πάνω στη Γη.
Μα εκείν`το καλοκαίρι
Έξι μύρια ψυχές,
Έξι μύρια ανθρώπους,
Όλοι δίχως ενοχές,
Είχαν δει από τη Δύση
Τελευταία τους φορά
Ένας ήλιος που σκορπάει
Θάνατος και ερημιά.
Λιώνουν πέτρες, σπίτια καίνε,
Κι` έγιναν σαν ζωγραφιά
Όσοι έτρεξαν στους δρόμους
Να κρυφτούν σε μια σκιά.
<Τι σας φταίγαμε> φωνάζουν,
<Τι σας φταίγαμε εμείς;
Τι σας φταίγαν' τα μωρά μας
Να μας κάψετε εσείς;>
Δώστε μας τα καλοκαίρια
Να χαρούμε τη ζωή:
Σ`ένα ειρηνικό πλανήτη
Να υπάρχουμε μαζί !
