6 08

Πρωί, ένα καλοκαίρι,
Ένα δροσερό πρωί,
Στ` ανατολικά τα μέρη
Σ` ένα μακρινό νησί,

Που ο κόσμος θα ξυπνούσε
Για να πάει στη δουλειά
Και μανούλες μες` τα σπίτια
Θα ετάιζαν τα μωρά.

Πρωί, ένα καλοκαίρι,
Του Αυγούστου ένα πρωί,
Στ` ανατολικά τα μέρη
Σ` ένα μακρινό νησί,

Δεν ανάτελλε ο Ήλιος
Από την Ανατολή
Όπως ξέραμε αιώνες
Να συμβεί πάνω στη Γη.

Μα εκείν`το καλοκαίρι
Έξι μύρια ψυχές,
Έξι μύρια ανθρώπους,
Όλοι δίχως ενοχές,

Είχαν δει από τη Δύση
Τελευταία τους φορά
Ένας ήλιος που σκορπάει
Θάνατος και ερημιά.

Λιώνουν πέτρες, σπίτια καίνε,
Κι` έγιναν σαν ζωγραφιά
Όσοι έτρεξαν στους δρόμους
Να κρυφτούν σε μια σκιά.

<Τι σας φταίγαμε> φωνάζουν,
<Τι σας φταίγαμε εμείς;
Τι σας φταίγαν' τα μωρά μας
Να μας κάψετε εσείς;>

Δώστε μας τα καλοκαίρια
Να χαρούμε τη ζωή:
Σ`ένα ειρηνικό πλανήτη
Να υπάρχουμε μαζί !

Μια κραυγη στην ερημια - Ζωη

Ζωή



Πριν κάποια χρόνια, εργαζόμουν σε ένα πολύχρωμο θρησκευτικό και φιλοσοφικό περιβάλλον, οπού συχνά διεξάγονταν συζητήσεις σε ότι αφορά τη θρησκεία, τα φαινόμενα και την επιστήμη. Κάποιοι δήλωναν άθεοι, κάποιοι άλλοι ήταν ορθόδοξοι και ακόμη και μέλη κάποιας αίρεσης. Οι συζητήσεις ήταν φλεγόμενες, και οι συνομιλητές υποστήριζαν τις προσωπικές απόψεις για την ζωή, ενώ απέρριψαν άλλες ιδέες. Από εκείνους τους ανθρώπους, ξεχώριζε η έντονη προσωπικότητα του εργοδηγού μας, ο οποίος γνώρισε σημαντικές μεταμορφώσεις κατά τη διάρκεια της ζωής και της καριέρας του. Στην αρχή ως νέος και ειδικός στον τομέα του ήταν ρεαλιστικός, άθεος, και φανατικός υποστηρικτής των νόμων της κοινωνίας. Στη συνέχεια, σταδιακά, στράφηκε προς την πεντηκοστιανη αίρεση ακλουθώντας τα βήματα της γυναίκας του. Οι συζητήσεις με αυτόν τον άνθρωπο, παρότι δεν είχαν ένα ευρέως αποδεχτώ τέλος, οι απόψεις του ήταν ενδιαφέρουσες. Μπορεί πολλές φορές οι ιδέες του να ήταν λανθασμένες και ακλούθησαν το δόγμα που επιβάλλεται στην αίρεση του, όμως το σπουδαίο ήταν ότι στον ελεύθερο χρόνο του, τον απασχολούσε η μελέτη της ζωής και των φαινομένων. Βρισκόταν σε μια συνεχείς αναζήτηση της Αληθείας, και αυτό είχε σημασία.
Σε ένα σημείο της πνευματικής του εξέλιξη, έλεγε ότι η ζωή, το ζωντανό σώμα, ήταν ένα μίγμα ηλεκτροχημικών αντιδράσεων, ότι κάθε σωματίδιο, μόριο, κύτταρο, ιστός η όργανο, αλληλεπιδρούν με τα στοιχεία της φύσης και διεξάγονται χημικές είτε ηλεκτρικές αντιδράσεις.
Αυτή όμως είναι μόνο μια φαινομενική, επιπόλαιη αντίληψη. Στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι πιο λεπτό και πιο δύσκολα αντιληπτό, που ελέγχει τις ηλεκτροχημικές αντιδράσεις, και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ στοιχείων και φαινομένων. Όταν εμφανίζεται ο θάνατος, παύουν όλες αυτές αντιδράσεις που έλαβαν μέρος μέσα στο σύστημα ( σώμα). Όταν αυτό το κάτι που εξασφαλίζει τις συνεχές αντιδράσεις και αλληλεπιδράσεις, αποχωρεί από το σώμα, ακυρώνεται η ακεραιότητα, τα στοιχεία του σώματος διασπόνται και τα χημικά στοιχεία επιστρέφουν στην κύκλωση της φύσης.
Να εξετάσουμε πιο βαθιά πως εκδηλώνεται η Ζωή. Ένα βακτήριο ζει, ένα κύτταρο επίσης ζει ,και το ίδιο έναν ιστό, ένα όργανο και σώμα, μέχρι και ακόμα ολόκληρο το Σύμπαν. Όλα αυτά έχουν ξεχωριστή προσωπικότητα, συνείδηση και ταυτότητα, και όλα αυτά με την σειρά τους συνίστανται από μικρότερα στοιχεία, με προσωπική συνείδηση και ταυτότητα, και ούτω καθεξής. Η Ζωή είναι εκείνη που ενώνει όλες αυτές τις προσωπικότητες σε μια ενιαία, σε μια μονάδα. Η Ζωή είναι η Ατομική Συνείδηση που διεξάγει όλα τα φαινόμενα και τις δραστηριότητες μέσα στο ζωντανό σώμα, έτσι ώστε να υπάρχει απόλυτη ισορροπία, που παρέχει σταθερότητα και ύπαρξη στο σύστημα.
Μια μονάδα, ένα στοιχείο του συστήματος, εκπληρώνει μια συγκεκριμένη λειτουργία, η οποία εάν παύσει, αλλάζει το κέντρο των δυνάμεων, αποσταθεροποιεί, εφιστά την ανισορροπία και στο τέλος την αυτοκαταστροφή του.
« Εγώ είμαι ένας, αλλά μπορώ να είμαι πολλοί » . Η Απόλυτη Συνείδηση – ο Θεός – διαιρέθηκε σε πληθώρα από ατομικά όντα – ψυχές η ατομικές συνειδήσεις – με την ίδια ουσία. Η Συνείδηση είναι μια και μοναδική, αλλά έχει πολλαπλές εμφανίσεις. Ο Ανεκδήλωτος και Αιώνιος, εμφανίζεται σε ένα σημείο ως κάτι που εκδηλώνεται και είναι περιορισμένο, που ονομάζουμε Φύση.
Για να φτάσουμε στην απόλυτη Αλήθεια, δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πρώτα το Σύμπαν ( εμείς είμαστε μόνο ένα κομματάκι, όμοιο με πολλά άλλα κομματάκια που αποτελούν το Σύμπαν ) αλλά πρέπει να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας ως ένα ολόκληρο σύστημα η ακόμα ως ένα ολόκληρο Σύμπαν.
Για την εξερεύνηση του εξωτερικού μας κόσμου χρησιμοποιούμε υλικά εργαλεία, η γνώση και η κατανόηση περιορίζονται από την ισχύ του εγκεφάλου μας, ενώ για την εσωτερική εξερεύνηση, χρειαζόμαστε το φυσικό μας εργαλείο και ταυτόχρονα αντικείμενο της μελέτης μας. Όταν κάποια μέρα θα βρούμε την Αλήθεια βαθιά μέσα στην Συνείδηση μας, θα έχουμε την μεγάλη αποκάλυψη του Σύμπαντος, χωρίς αμφιβολία.

Μια κραυγη στην ερημια - Δυναμεις 4

Δυνάμεις


Γνωρίζουμε τις τέσσερις κυβερνώντες δυνάμεις του Σύμπαντος : η Βαρύτητα, ο Ηλεκτρομαγνητισμός, η Αδύναμη Έλξη και η Ισχυρή Έλξη. Δεν είναι επιπόλαιο να υποστηρίξουμε ότι υπάρχουν μόνο αυτές;
Ας φανταστούμε μοντέλα των διαφορετικών συστημάτων, όπως ένα άτομο, έναν πυρήνα, ένα ηλιακό σύστημα η ένας γαλαξίας. Από ότι ξέρουμε, όλα αυτά περιστρέφονται γύρο από ένα κέντρο. Εάν αποκλίσουμε το χωροχρονικό χαρακτηριστικό επίπεδο που αντιστοιχεί στο κάθε σύστημα, και εφαρμόζουμε την συχνότητα και το μέγεθος ορατά στις δικές μας διαστάσεις, παρατηρούμε ότι η δύναμη που διατηρεί την ακεραιότητα ενός ατόμου είναι όμοια με εκείνη που διατηρεί την ακεραιότητα ενός μορίου, του ηλιακού συστήματος η ενός γαλαξία.
Οι τέσσερις δυνάμεις είναι τώρα μια. Την διαφορά την κάνει το χωροχρονικό επίπεδο στο οποίο κυριαρχεί η κάθε δύναμη. Η ουσία είναι ιδία. Από μια κοινή πηγή, μια πλειάδα μορφών γεννώνται, δίνοντας μας την αίσθηση της ποικιλότητας.
Υπάρχει ακόμα μια δύναμη, καθόλου ασήμαντη, που συμμετέχει μαζί με τις άλλες ( που έχουν κατά βάθος την ίδια ουσία και προέλευση ) στην διεξαγωγή της ύπαρξης του Σύμπαντος. Αυτή η δύναμη είναι η ΑΓΑΠΗ.
Οι κυβερνόντες δυνάμεις, είναι εκείνες που διατηρούν την ακεραιότητα των συστημάτων, είναι σταθερές, είναι κεντρομόλες , και εάν θα έπαυε να υπάρχει μια από αυτές, το ανάλογο σύστημα θα είχε αυτοκαταστραφεί.
Οι κυβερνόντες δυνάμεις του Σύμπαντος είναι σταθερές, δεν έχουν αρχή και ούτε τέλος, και διαφέρουν μόνο από χωροχρονική άποψη.
Η Αγάπη εκπληρώνει κάλλιστα αυτά τα χαρακτηριστικά: είναι κεντρομόλος δύναμη και διατηρεί την ακεραιότητα ενός συστήματος ( οικογενειακό, κοινωνικό, κλπ. ).
Η αγάπη κρατάει ακέραια και ενωμένη μια οικογένεια, φέρνει τους μαθητές κοντά στο δάσκαλο, τους συμπατριώτες γύρο από τις ίδιες παραδόσεις και γλώσσα που ομιλούν, κλπ. Η Αγάπη κρατάει ενωμένα τα μέλη μιας οικογένειας, τα άτομα ενός μορίου, τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Όσο και αν φαίνεται ανόητο, η επιστήμη περιορίζεται στην μελέτη της άψυχης ύλης, ενώ ένα ζωντανό Σύμπαν περιμένει να αποκρυπτογραφήσουμε και να κατανοήσουμε τα μυστικά του. Οι πέντε δυνάμεις έχουν την ιδία ουσία, όμως εμείς τις θεωρούμε διαφορετικές.
Στις Βέδες – οι Άγιες Γραφές στην ινδική φιλοσοφία – είναι γραπτό ότι ο Δημιουργός είναι ένας και μοναδικός στην ουσία, και πολλαπλός στην εκδήλωση.
Συνεπώς, ΕΓΩ είναι μοναδικό, είναι η Απόλυτη Συνείδηση η αλλιώς η Κοσμική Ψυχή, ενώ ταυτόχρονος έχει πολλαπλές εκδηλώσεις ως ΕΣΥ, ΕΚΕΙΝΟΣ, ΕΚΕΙΝΗ, ΕΚΕΙΝΟΙ, κλπ. Φαινομενικά υπάρχει ένα Σύμπαν η περισσότερα, με αμέτρητες μορφές, θεάματα, εκδηλώσεις, όντα, ταυτότητες, ονόματα, προσωπικότητες, δραστηριότητες, φαινόμενα, δυνάμεις, διάφορα επίπεδα χώρου και χρόνου της ύλης και ενέργειας, αλλά στην πραγματικότητα Ένας, ο Θεός, που είναι σταθερός, αιώνιος,
χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς μονάδες μέτρησης, χωρίς μορφές και όρια, και ταυτόχρονος να εκδηλωθεί με όλα τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε.
Να προσπαθήσουμε να συγκεντρωθούμε στην ουσία, στον πυρήνα της δημιουργίας. Μέσα από αυτοανάλυση να εξερευνήσουμε τον πιο βάθη μας εαυτό, οπού θα βρούμε απαντήσεις στα ουσιαστικά ερωτήματα που αφορούν την φύση μας, γιατί μέσα μας είναι η Αλήθεια στο μεγαλείο της, και έχουμε στη διάθεση μας φυσικά εργαλεία διερεύνησης, που δεν μπορούν να τα αντικαταστήσουν τα εξωτερικά μας αντικείμενα.
Ένα από αυτά τα εργαλεία, πολύ αποτελεσματικό, είναι η Αγάπη. Οι τέσσερις δυνάμεις που όπως υποστηρίζει η επιστήμη κυβερνούν τον Σύμπαν, δεν μπορούν να ελεγχτούν από μας, πάρα μόνο να τις χρησιμοποιήσουμε σε πολύ στενά πλαίσια.
Έχουμε στην διάθεση μας την πέμπτη όψη αυτών των δυνάμεων, πάνω στην οποία προσπάθησαν να μας τραβήξουν τη προσοχή και να μας ανοίξουν την καρδιά οι άγιοι και οι προφήτες. Ο Ιησούς, Βούδα, Μωάμεθ, Μωυση και πολλοί άλλοι, μας μίλησαν για την Αγάπη ως μοναδικό δρόμο προς την Ανώτατη Αλήθεια, αλλά και ο μοναδικός τρόπος συμβίωσης σε απόλυτη αρμονία και ευτυχία, όλοι οι άνθρωποι πάνω σε αυτή τη Γη.
Το υλικό Σύμπαν είναι μόνο κάτι φαινομενικό, μια αυταπάτη, μια εκδήλωση της Απόλυτης Συνείδησης – Θεός, ο ανεκδήλωτος και μοναδικός.

Μια κραυγη στην ερημια - Υλη 3

Ύλη


Από την γέννηση και έως τον θάνατο, έχουμε αδιάκοπες επαφές με αυτό που ονομάζουμε ύλη. Όλες ο γνώσεις και οι εμπειρίες μας είναι συνδεδεμένες με την ύλη. Η ύλη είναι κρύα είτε ζεστή, προκαλεί πόνο η απόλαυση, μπορούμε να την ψηλαφίσουμε και να την αισθανόμαστε με όλες τις πέντε αισθήσεις μας, την αποκτάμε η την χάνουμε, αποτελεί το κίνητρο η το εργαλείο της δραστηριότητας μας, και για τους περισσοτέρους από μας το τελικό στόχο της ζωής.
Κάνουμε θυσίες για να αποκτήσουμε πολλά χρήματα, χρυσός, μεγάλα σπίτια πολυτελείας, αυτοκίνητα, αναζητάμε αισθησιακές, σαρκικές απολαύσεις, και όλα αυτά αποτελούν ύλη.
Η φιλοσοφία ΖΕΝ που πηγάζει από τον ινδουισμό, υποστηρίζει ότι η ΥΛΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Η επιπόλαια αντίδραση ενός κοινού ανθρώπου, είναι φυσικά αντίθετη σε μια τέτοια ιδέα: <<Πως δεν υπάρχει; Αφού την αισθάνομαι, την ακούω, την μυρίζω, την βλέπω και την γεύομαι! >>
Ας αφήσουμε στην άκρη την μεταφυσική, και να εξετάσουμε το θέμα από επιστημονική άποψη.
Η ύλη αποτελείται από σωματίδια, τα σωματίδια από μόρια και τα μόρια από διάφορα άτομα. Τα άτομα με τη σειρά τους αποτελούνται από υποατομικά σωματίδια, όπως ηλεκτρόνια, πρωτόνια, νετρόνια, μποζόνια, λεπτόνια, φερμιόνια, κλπ. Όταν παρατηρούμε το άτομο μέσα από το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, το βλέπουμε σαν μια σφαίρα. Είναι άραγε δυνατόν να ξεφλουδίσουμε αυτή την σφαίρα, όπως ένα κερασί;
Ακόμη και με τα πιο εξελιγμένα εργαλεία, αυτό δεν θα ήταν δυνατόν, γιατί την σφαιρική μορφή την δίνει το ηλεκτρόνιο που περιστρέφεται γύρο από τον πύρινα, με εξαιρετικά μεγάλη συχνότητα, σε μια σφαιρική τροχιά.
Ένα σύρμα σε σχήμα Ζ η κεραυνού, περιστρέφεται με πολύ μεγάλη συχνότητα, και μας δίνει την αυταπάτη ενός ποτηριού. Μπορούμε να γεμίσουμε αυτό το ‘ποτήρι’ με νερό; Μπορούμε να εμπιστευτούμε στην εικόνα που βλέπουμε και να την θεωρούμε απόλυτα αληθινή;
Το ίδιο συμβαίνει με τα υποατομικά σωματίδια, με τα ηλιακά συστήματα, με τους γαλαξίες, και ακόμα με σμήνη γαλαξιών. Η συχνότητα αυξάνεται όσο το μέγεθος μειώνεται. Εάν τα ηλιακά συστήματα η οι γαλαξίες θα περιστρεφόταν με συχνότητες ίδιες με εκείνες των ηλεκτρονίων, θα είχαμε μια γνωστή εικόνα, σφαίρες σαν και εκείνες των ατόμων και υποατομικών σωματιδίων. Παρατηρούμε ένα ,,limit down ,, και ένα ,,limit up,,. Μικρότερα από τα μεγάλα υποατομικά σωματίδια και μεγαλύτερα από τα σμήνη γαλαξιών, δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε με κανένα όργανο, και μας μένει μόνο να υποθέσουμε πως συμπεριφέρεται η ύλη πέρα από αυτά τα όρια.
Το χωροχρονικό επίπεδο που μας χαρακτηρίζει, στο οποίο ανήκουμε εμείς, μας θέτει αυτά τα όρια. Τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται πολύ πιο γρήγορα για να είναι εφικτή η αντίληψη της συμπεριφοράς τους, ενώ οι γαλαξίες περιστρέφονται πολύ πιο αργά για να παρατηρήσουμε μια ομοιότητα συμπεριφοράς με τα ηλεκτρόνια και τα υποατομικά σωματίδια. Μπορούμε ωστόσο να κατασκευάσουμε μοντέλα του ηλιακού συστήματος και του ατόμου, να τα θέσουμε σε κίνηση με παρόμοια συχνότητα, αποκλείοντας έτσι τα χαρακτηρίστηκα του χρόνου, και να συμπεράνουμε ότι συμπεριφέροντε ολόιδια. Η αρχή είναι ίδια, η συμπεριφορά είναι ίδια, και ίδια είναι η αυταπάτη. Η ύλη δεν έχει καν την πυκνότητα που αρχικά πιστεύαμε, και η ερώτηση εάν υπάρχει στην πραγματικότητα, βρίσκει πια αρνητική απάντηση.
Δεν ξέρουμε πραγματικά σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε στο χωρόχρονο, αλλά μπορούμε να συσχετίσουμε αυτή την ύπαρξη σε ένα σημείο αναφοράς.
Ένα σωματίδιο είναι ολόκληρο Σύμπαν, και το Σύμπαν είναι ένα τυχαίο σωματίδιο.
Πριν πολλά χρόνια, ο αμερικάνος επιστήμονας Carl Sagan εξηγούσε στην επιστημονική του σειρά Cosmos, την θεωρία του Big Bang – Μεγάλη Έκρηξη.
Βάση αυτής της θεωρίας ( με τις ρίζες στην ινδική φιλοσοφία ), η ύπαρξη του Σύμπαντος διεξάγεται κάποιο χρονικό διάστημα, επανασυγκεντρώνεται σε ένα σημείο. Ακολουθεί μια άλλη μεγάλη έκρηξη, διαστολή, κλπ, και αυτό συνεχίζεται άπειρες φορές. Αμέσως μετά την έκρηξη, εφόσον κυριαρχεί μια πολύ υψηλή θερμοκρασία, δεν υπάρχουν σωματίδια, άτομα και ανώτερα σώματα, αλλά όλα είναι σαν μια σούπα, και με την ψύξη που επικρατεί με την διαστολή, σχηματίζονται τα ατομικά, μοριακά, ηλιακά και γαλαξιακά συστήματα.
Συνεπώς, το Σύμπαν γεννιέται, ζει και πεθαίνει, για να ξαναγεννηθεί, άπειρες φορές.
Είναι σαν ο Δημιουργός να έχει ένα κομμάτι πλαστελίνη και φτιάχνει διάφορα αντικείμενα, διάφορες μορφές, και στο τέλος να τα καταστρέψει και να τα μαζέψει σε ένα κομμάτι, για να αρχίσει από την αρχή.
Φτιάχνετε και εσείς από ένα κομμάτι πλαστελίνη διάφορες μορφές, διάφορα αντικείμενα, και φανταστείτε ότι είσαστε ο Δημιουργός. Θα μπορέσει έστω και ένα από αυτά τα αντικείμενα να ανυψωθεί από την θέση ως δημιουργία, και να είναι δημιουργός, ίδιο με εσάς; Όχι! Έτσι και εμείς δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την υλική κατάσταση, εφόσον ζούμε με την ιδέα ότι είμαστε ύλη, και είμαστε ισχυρά δεσμευμένοι με την ύλη.
Η ανθρωπότητα ανακάλυψε πολλά φαινόμενα ( η φωτιά, ο ηλεκτρισμός, κλπ) και κατασκεύασε πλειάδα αντικειμένων , οχημάτων, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, κλπ. Παρόλα αυτά, παραμένουμε δημιουργία, και όσους πλανήτες θα επισκεφθούμε, όσα αστέρια θα ανακαλύψουμε, όσα φαινόμενα θα λύσουν τα μυστήρια μπροστά στην επιστήμη, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε την Ουσία, την Αλήθεια. Όχι, εφόσον δεν θα βρούμε με την θέληση μας, την εσωτερική δύναμη να υπερνικήσουμε την ύλη, τον χώρο και τον χρόνο. Καλοί μου αναγνώστες, εκεί που τελειώνει αυτό που επιπόλαια ονομάζουμε επιστήμη, αρχίζει η αληθινή επιστήμη, η αληθινή γνώση, που είναι πραγματικά χωρίς όρια.
Όσο και πιο μακριά θα εποπτεύουμε τα αστέρια και τους αστερισμούς, δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε εκεί την Αλήθεια. Η Αλήθεια υπάρχει μέσα μας, στην καρδιά μας, όχι σαν όργανο, αλλά σαν κέντρο των συναισθημάτων και των ευαισθησιών μας. Σε σχέση με αυτά, καθορίζεται η ζωή μας. Η Αγάπη και η Αυτοθυσία μας ανεβάζουν στα υψώματα της Γνώσης και της Αληθείας.
Ο μίσος και ο εγωισμός μας, μας δεσμεύουν με την ύλη, με την μιζέρια και το σκοτάδι της άγνοιας.
Δεν είναι η σύγχρονη επιστήμη εκείνη που επινόησε για πρώτη φορά την θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης. Πριν πολλές χιλιετίες, οι άνθρωποι πίστευαν στο τέλος ενός κύκλου και στην αρχή ενός νέου κύκλου του Σύμπαντος. Δεν είχαν στην διάθεση τους τα σύγχρονα μας εργαλεία όπως τηλεσκόπια, δορυφόροι και υπολογιστές, και παρόλα αυτά, κατέληξαν στην ανακάλυψη της Αλήθειας.
Το πνεύμα είναι η πηγή της γνώσης, οι άνθρωποι που απ'αρνηθηκαν τις χαρές και τις απολαύσεις του υλικού Σύμπαν, με ανοικτή την καρδιά, εξερεύνησαν τον εσωτερικό Σύμπαν και όχι τον εξωτερικό. Το σώμα είναι ύλη, είναι φθαρτή πλαστελίνη προσδιορισμένη να υποκύπτει αλλαγές στον χώρο και στον χρόνο. Η Συνείδηση είτε αλλιώς η Ψυχή, είναι η πραγματική ύπαρξη, άφθαρτη, και δεν υποτάσσεται ούτε στον χωρόχρονο και ούτε στην ύλη. Αυτή η Συνείδηση είναι η εικόνα του Δημιουργού, είναι ένα μικρό κομμάτι από το ‘σώμα’ Του, και ταυτόχρονα, είναι η πιο βαθιά έννοια του ΕΓΩ.
Όσο ζούμε με την ιδέα ότι ‘Εγώ’ είναι το σώμα, η σκέψη, η σάρκα, τα οστά, το αίμα και οι αισθήσεις μας, είμαστε δεσμευμένοι και υποταγμένοι στην ύλη και στις αλλαγές.
Όμως όταν με την αυτοανάλυση, προσπαθούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση << ποιος είμαι ΕΓΩ; >> και θέτουμε αυτή την διεργασία ως ανώτερο στόχος της ζωής, με την επανειλημμένη εξάσκηση, αναλάμπει και επικρατεί η Αλήθεια.
Φθάνουμε στην ανώτερη κατανόηση ότι ΕΓΩ είναι κάτι άλλο πάρα ύλη ( σάρκα, οστά, σκέψη, αισθήσεις, σώμα ) .
ΕΓΩ είναι Συνείδηση, Ευτυχία, Αλήθεια. ΕΓΩ είναι το Σύμπαν στο σύνολο του. ΕΓΩ είναι ο Δημιουργός ο ίδιος.

Μια κραυγη στην ερημια - Ορια 2

Όρια

Προσπαθούμε στην συνεχεία να εξετάσουμε τα όρια του υλικού κόσμου.
Ζούμε σε ένα περιορισμένο φυσικό Σύμπαν, σε περιορισμένο χώρο και χρονικό διάστημα, οι δυνάμεις και οι ικανότητες μας είναι περιορισμένες, οι χαρές και οι λύπες μας είναι επίσης περιορισμένες. Συνεπώς, υπάρχει ένα όριο σε όλα σχεδόν τα πράγματα που μας περιβάλλουν. Αναρωτιόμαστε λοιπόν : τι υπάρχει πέρα από αυτά τα όρια; Εάν όλα έχουν υποβληθεί στα φυσικά όρια του Σύμπαντος, υπάρχει κάτι που παραμένει απεριόριστο, απέραντο;
Στην πραγματικότητα, μόλις ξεπερνάμε τα χώρο-χρονικά όρια, πέρα από την υλική φύση, αντιλαμβανόμαστε το πραγματικό Σύμπαν, εκεί που δεν υπάρχει χώρος και ούτε χρόνο, δεν έχει αρχή και ούτε τέλος, άρα δεν έχει όρια. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται στο να κατανοήσουν τις έννοιες αυτές, και τις θεωρούν ανοησίες, αγνοώντας τες.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι , ακόμα και στις ημέρες μας, οι οποίοι βυθίζονται στην φιλοσοφία της ζωής, και τελικά καταφέρνουν να κατανοήσουν την απόλυτη Αλήθεια. Ασφαλώς εκείνοι δεν ζουν ανάμεσά μας, αποφεύγοντας την πολυκοσμία, και στην γαλήνη τους, ξεπερνούν εύκολα την υλική υπαρξιακή στάση.
Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούμε όλοι να είμαστε σοφοί, και δεν είναι αυτό ένα κριτήριο διαφοροποίησης η διχασμού ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι πολύ σημαντικό να εκπληρώσουμε τα καθήκοντα μας και τις λειτουργίες για τις οποίες ήρθαμε στον κόσμο, χωρίς να δεσμευθούμε με ότι κάνουμε η έχουμε, να μην νιώθουμε έλξη ούτε απέχθεια για τίποτα και για κανέναν, και έτσι να κατακτήσουμε την απόλυτη ελευθερία, διότι από την ελευθερία εξαρτάται άμεσα η ευτυχία, ενώ από τους δεσμούς εξαρτάται ο πόνος.
Αναρωτιόμαστε εάν υπάρχει κάτι απεριόριστο και εάν κάποια όρια μπορούν να ξεπεραστούν, και πως γίνεται αυτό;
Τα όρια, είναι κάτι που αρμόζουν στην ύλη, και είναι σχετικά, δηλαδή ένα σημείο αναφοράς στον χωρόχρονο βάση του οποίου παρατηρείται ένα σύστημα, επιβάλλει και τα όρια, που σχετίζονται μόνο με αυτό το σημείο αναφοράς, και όταν αλλάζουμε τις διαστάσεις του χωροχρόνου που συμπεριλαμβάνει το σημείο αναφοράς, αλλάζουν και τα όρια. Πχ. ένα μυρμήγκι είναι πολύ μικρό σε σχέση με την ανθρώπινη διάσταση, ζει πολύ μικρό χρονικό διάστημα ( εβδομάδες η μήνες) δρα σε πολύ μικρή έκταση, και στον εγκέφαλο του δεν χωράνε οι εικόνες των αντικειμένων που μας είναι οικεία και μας περιβάλλουν. Ενώ σε σχέση με ένα βακτήριο, έχει τεράστιες διαστάσεις, είναι μακρόβιο ( το βακτήριο ζει λίγες ώρες ) και δρα σε πολύ μεγάλη έκταση στο περιβάλλον.
Τα όρια είναι υλικής φύσεως, και όταν στην τελική ανάλυση θα δείξουμε ότι η ύλη δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, και είναι μόνο αυταπάτη, μόνο ένα φαινομενικό παιχνίδι σκιών, θα καταλάβουμε ότι και τα όρια δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα.
Για να είμαστε απεριόριστοι πρέπει πρώτα να αποσπαστούμε από αυτή την αυταπάτη, να ξυπνήσουμε περιορίζοντας τις αισθήσεις που « βοσκούν » στον υλικό Σύμπαν.
Δεν ενθαρρύνω τον διαλεκτικός υλισμός (επιστήμη) και ούτε την μεταφυσική με τα παραφυσικά φαινόμενα. Προτείνω υπομονετικά να αναλύουμε και τελικά να συνδυάσουμε τις δυο αυτές οπτικές, που είναι μόνο φαινομενικά αντίθετες, ενώ είναι οι δυο όψεις του ίδιου κέρματος, άρα αδιάσπαστες.

Μια κραυγη στην ερημια - Εξελιξη 1

Εξέλιξη


Από το πιο απομακρυσμένο παρελθόν, οι άνθρωποι, αποκτώντας συλλογισμός, εξερεύνησαν τα φαινόμενα, που αφενός τους τρόμαζαν, και αφετέρου τους ωφελούσαν, και έτσι μπορούσαν να κατανοήσουν την δισθενή αυτών των φαινόμενων.
Ένα ζώο αντιδρά με ποικίλο τρόπο στα φαινόμενα και στις δραστηριότητες της Φύσης. Το ένστικτο καθοδηγεί τις κινήσεις των ζωντανών πλασμάτων, σε κρίσιμες καταστάσεις που επιβάλλουν μια αλλαγή. Πχ, η πείνα είναι η εξάντληση των αποθεμάτων ενέργειας του συστήματος, ( κάθε ζωντανό πλάσμα είναι ένα σύστημα ) και απαιτείται ανανέωση, έτσι το ζώο τρέφεται. Εάν στο ένστικτο προσθέτουμε συλλογισμό είτε αλλιώς ικανότητα κατανόησης και λήψη αποφάσεως, έχουμε ως αποτέλεσμα μια ανώτερη μορφή ζωής όπως είναι ο Άνθρωπος.
Η ανθρωπότητα, από ανέκαθεν και έως σήμερα, χρησιμοποιώντας τον συλλογισμό, άλλαξε συνεχώς τον τρόπο ζωής. Κάθε γενιά πρόσθεσε στην δική της εμπειρία και διδασκαλία, εκείνα των προηγουμένων γενιών, πράγμα που αποτελεί την δημιουργική ροή, που ονομάζουμε εξέλιξη η πρόοδος.
Σε σύγκριση με τους ανθρώπους των αρχαίων καιρών, οι άνθρωποι σήμερα έχουν στην διάθεση τους την τεχνολογία παραγωγής ορισμένων αντικειμένων και εργαλείων, τα οποία τους βοηθούν να απολαμβάνουν εξαιρετικά πράγματα:
- μια μεγάλη απόσταση την διαπερνούν σε μικρό χρονικό διάστημα,
- μπορούν να νικήσουν την βαρύτητα και να πετάξουν στο διάστημα,
- έχουν τηλεπικοινωνία, τηλεόραση, δορυφόροι που εποπτεύουν την επιφάνεια της Γης, και πολλά άλλα που κάνουν την ζωή πιο άνετη.
Άραγε καλέ μου αναγνώστη, λύθηκαν με αυτά τα πραγματικά προβλήματα της ζωής; Έχουμε άραγε απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα περί ύπαρξη και συνείδηση; Ξέρει κανείς πραγματικά από πού προερχόμαστε κα προς τα πού κατευθυνόμαστε;
Εάν η πρόοδος δεν έλυσε αυτά τα ζωτικής σημασίας θέματα, ποια είναι η έννοια της προόδου;

Φανταστείτε ένα πείραμα: ενός σύγχρονο ανθρώπου, που είχε όλες τις ανέσεις και ευκολίες της σύγχρονης ζωής, να του παρέχουμε τις συνθήκες διαβίωσης του νεολιθικού ανθρώπου. Τι θα συμβεί με τον τύπο μας; Σίγουρα δεν θα είναι ικανός να προσαρμοστεί και θα πεθάνει, όχι τόσο γιατί δεν θα του είναι εύκολο να κυνηγήσει με ένα ρόπαλο και να ζήσει σε σπηλιές, αλλά και εξαιτίας του ψυχολογικού σοκ που θα υπέστηκε εξαιτίας της αλλαγής, του φόβου που θα τον περιλαμβάνει, όταν θα του λείπουν τα αντικείμενα με τα οποία αμύνεται ή ετοιμάζει ένα σύγχρονο τρόφιμο. Συμπέρασμα; απομακρυνθήκαμε από τη φύση. Χάσαμε τα εσωτερικά όπλα της προσαρμογής σε διαφορετικές συνθήκες, τον προσανατολισμό και την υγεία. Ανατομικά , σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Με τον ίδιο τρόπο περπατάμε, τρώμε, κοιμόμαστε και αναπαραγόμαστε . Ίσως είμαστε πιο εύθραυστοι, αλλά ουσιαστικά είμαστε ίδιοι. Αυτό που πραγματικά άλλαξε είναι ο νους. Είμαστε εχθρικοί απέναντι στην Φύση. Την καταστρέφουμε χωρίς δισταγμό. Είμαστε εγωιστές, ανήθικοι και άπιστοι. Το φεγγάρι των ρομαντικών ποιητών της αρχαιότητας η του μεσαίωνα, δεν είναι πια σύμβολο του μυστηρίου και εντιμότητας, αλλά όπως βλέπουμε με τα μοντέρνα αντικείμενα, είναι ένα άψυχο ουράνιο σώμα.
Εμείς, οι σύγχρονοι άνθρωποι, θεωρούμε ότι είμαστε παντογνώστες και πανίσχυροι. Είμαστε άραγε όντος ευτυχισμένοι; Ασφαλώς όχι. Η επιστήμη έφθασε σχεδόν στα όρια . Υπάρχουν εμπόδια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν από αυτό που ονομάζουμε επιστήμη. Αυτό που γνωρίζει αυτή τη στιγμή η επιστήμη, εάν πολλαπλασιάζουμε, θα παραμείνει μια μικρή σταγόνα στην απέραντη αληθινή γνώση.
Γιατί είναι περιορισμένη η επιστήμη; Επειδή είμαστε δημιουργία, αυτό που έχτισε ο Δημιουργός . Για να υπερνικήσουμε τα όρια της γνώσης, πρέπει να ταυτιστούμε με τον Δημιουργό, να ξεπεράσουμε την θέση μας ως δημιουργία. Πως γίνεται αυτό; Εδώ αρχίζει άλλη γνώση, πολύ χρήσιμη για το ανθρώπινο είδος, η μόνη που μας προσφέρει την αληθινή έννοια της ευτυχίας.

Bliss Divine - Ahimsa ( non-violenta ) de Swami Shivananda

Ahimsa
Introducere

In regenerarea si divinizarea omului, primul pas este eliminarea naturii lui de fiara.
Predominant in activitatile animalelor este cruzimea. De aceea marii intelepti recomanda Ahimsa (neranirea, non violenta). Aceasta este cea mai eficienta metoda de lupta impotriva brutalei si crudei naturi animalice in om, pina la eradicarea ei completa.
Practica Ahimsa dezvolta dragostea. Ahimsa este o alta denumire a Adevarului sau Dragostei. Ahimsa este dragoste universala. Dragoste pura. Prem divin. Acolo unde este dragosta, veti intilni Ahimsa. Acolo unde este Ahimsa, veti intilni dragoste si serviciu dezinteresat. Toate merg impreuna.
Mesajul tuturor sfintilor si profetilor din toate timpurile si de oriunde, este mesajul dragostei, al non-violentei, si al serviciului dezinteresat, voluntar, fara avantaje proprii. Ahimsa este cel mai bun si mai nobil lucru, ce isi gaseste expresie in activitatile vietii cotidiene ale sufletelor perfecte. Ahimsa este foarte importanta, nu numai pentru a dobindi Salvarea, dar si pentru a ne bucura de neintrerupta pace si fericire. Omul dobindeste pacea atunci cind nu face rau niciunei creaturi vii.
Exista o singura religie – religia iubirii, a pacii. Exista un singur mesaj – mesajul nonviolentei ( Ahimsa). Ahimsa este datoria suprema a omului.
Ahimsa, sau abtinerea de la producerea durerii oricarei fiinte vii, este o calitate distinctiva, evidentiata in etica indiana. Ahimsa sau nonviolenta, a reprezentat doctrina principala a culturii indiene, din cele mai vechi timpuri. Ahimsa este o mare forta spirituala.

Insemnatatea non-violentei Ahimsa
Ahimsa sau neranirea, desigur presupune ne-uciderea. Dar a nu rani nu inseamna doar a nu ucide. In sensul cel mai profund, Ahimsa inseamna totala abtinere de la a cauza oricefel de rana sau durere oricarei creaturi vii, fie cu gindul, vorba sau fapta. Non-violenta cere mintea, gura si mina non-violente.
Ahimsa nu este doar nonviolenta negativa. Este pozitiva, dragoste cosmica. Este dezvoltarea unei atitudini mentale in care ura este inlocuita cu dragostea. Ahimsa este adevarat sacrificiu. Ahimsa este iertare. Ahimsa este Sakti (putere). Ahimsa este reala tarie.

Forme subtile ale Himsa

Doar oamenii obisnuiti cred ca Ahimsa inseamna sa nu ranesti fizic creaturile vii.
Aceasta nu este decit forma grosiera, bruta a non-violentei Ahimsa. Legamintul Ahimsa este rupt chiar prin aratarea aversiunii fata de alt om, de intretinerea de neplaceri in defavoarea oricui, prin ura altuia, prin abuzarea altuia, prin vorbele rele fata de ceilalti, prin muscaturile pe la spate si perfiditate, prin intretinerea gindurilor de ura, prin rostirea de minciuni, sau prin ruinarea altui om in ori ce fel ar fi.
Toate vorbele ce ranesc ori nepoliticoase sint Himsa ( violenta sau prejudiciere). Rostirea de vorbe jignitoare catre cersetori, servitori ori inferiori este Himsa.
Ranirea simtamitelor altora prin gesturi, expresie, ton al vocii si vorbe lipsite de dragalasenie si respect este de asemeni Himsa. Injosirea sau dezaprecierea unei persoane in fata altora, este Himsa voita. Aprobarea actiunilor altuia, care ranesc este Himsa indirecta. Lipsa de compasiune fata de durerea altuia, sau chiar neglijenta de a merge la o persoana aflata in deznadejde sau durere este tot un fel de Himsa. Este pacatul omisiunii. Evitati in mod strict toate formele de ranire fizica sau verbala, directa sau indirecta, pozitiva sau negativa, cu efecte immediate sau intirziate. Practicati Ahimsa in forma sa pura si deveniti divini. Ahimsa si Divinitatea sint una.

Ahimsa, o calitate a celor puternici

Daca practici Ahimsa, trebuie sa renunti la insulte, critici sau atacuri de orice fel. Nu trebuie niciodata sa ofensezi sau macar sa ai dorinta de a ofensa pe cineva, fie si sub provocare extrema. Nu trebuie sa tii suparare. Trebuie sa fii pregatit sa pierzi cu bucurie chiar si viata, pentru cauza Adevarului. Adevarul Ultim poate fi obtinut doar prin Ahimsa.
Ahimsa este virful eroismului. Ahimsa nu este posibila decit in lipsa fricii. Non-violenta nu poate fi practicata de oamenii slabi. Ahimsa nu poate fi practicata de un om caruia ii este teribil de frica de moarte, si nu are putere sa reziste si sa indure.
Este o armura nu pentru cel rasfatat ci pentru cel potent. Ahimsa este o calitate a celui puternic. Este arma celui puternic. Atunci cind un om te bate cu un bat, nu trebuie sa intretii nici un gind de riposta ori vreun sentiment negentil fata de atacator. Ahimsa este perfectiunea iertarii.
Amintiti-va faptele nobile ale unui intelept de demult. Jayadeva, autorul Gita Govinda, a dat daruri multe si imbelsugate dusmanilor care i-au taiat miinile, si a obtinut Mukti ( eliberare ) pentru ei, prin rugaciunile sale sincere. El a spus :
O Doamne ! Tu ai dat Mukti dusmanilor tai, Ravana si Kamsa. De ce nu poti da Mukti acum dusmanilor mei? Un sfint sau un intelept poseda o inima mareata.
Pavahari Baba tinind o legatura de lucruri, urma un hot spunind : O hotule Narayana ! nu am stiut ca Tu mi-ai vizitat coliba. Te rog accepta aceste lucruri.
La care hotul a inmarmurit. El s-a lasat imediat de obiceiurile rele si a devenit un discipol al lui Pavahari Baba.
Amintiti-va de actiuni nobile ca ale sfintilor Jayadeva si Pavahari Baba, si urmati principiile si idealurile lor.

Practica treptata a Ahimsa

Cind gindurile de razbunare sau ura rasar in minte, incercati sa controlati corpul fizic si vorba mai intii. Sa nu rostiti nici un cuvint rau sau jignitor. Nu cenzurati. Nu incercati sa raniti pe ceilalti. Daca practicati cu succes astfel, pentru citeva luni, gindurile negative de razbunare, nu au nici un scop de manifestare exterioara, si in final vor muri de la sine. Este extrem de greu de controlat astfel de ginduri chiar de la inceput, fara un control al corpului si vorbei mai intii.
Intii controlati corpul fizic. Cind cineva va bate, pastrati linistea. Suprimati simtamintele. Urmati instructiunile lui Iisus Hristos in Predica de pe Munte : ,,daca un om va loveste pe un obraz, intoarceti-i si celalalt obraz, daca un om va ia haina, dati-i si camasa !’’ Acest lucru este foarte greu la inceput. Vechile Samskaras ( impresii) de razbunare de genul ,,dinte pentru dinte, ochi pentru ochi, plata cu aceeasi moneda, etc, ‘’ va vor forta sa ripostati. Dar va trebui sa asteptati cu calm si rabdare. Reflectati si meditati. Faceti Vichara sau analiza corecta. Mintea va deveni calma. Agresorul care era foarte furios, de asemeni va deveni calm, pentru ca el nu gaseste nici o opozitie din partea voastra. El va fi blocat si surprins, pentru ca stai asemeni unui intelept. Incetul cu incetul, veti dobindi o rezistenta imensa. Tineti idealurile in fata voastra. Incercati sa ajungeti la ele, desi cu pasi sovaielnici la inceput . Sa aveti o imagine transanta a Ahimsa si a avantajelor ei nenumarate.
Dupa controlul corpului, controlati vorba voastra. Faceti o determinare puternica : nu voi vorbi de rau si nu voi jigni nici un om de azi inainte.
Poate ca veti cadea de o suta de ori. Ce conteaza ? incetul cu incetul veti obtine taria. Controlati impulsul de a vorbi. Observati Mouna ( tacerea ). Practicati Kshama sau iertarea. Spunetu in sinea voastra : ,, este un sufletel. El este un ignorant si de aceea face ceea ce face. Am sa-l iert de data aceasta. Ce obtin daca in schimb abuzez si eu de el ? ‘’ Incet, abandonati Abhimana ( atasamentul egocentrist ). Abhimana este radacina cauzei suferintei umane.
In final ocupati-va de ginduri, si controlati gindurile despre a rani pe cineva. Niciodata sa nu ginditi macar sa raniti pe cineva. Un Sine locuieste in toate. Toate sint manifestatiile unui singur Dumnezeu. Prin ranirea altora, va raniti pe voi insiva. Iubiti tot. Deserviti tuturor. Nu uriti pe nimeni. Nu insultati pe nimeni. Nu raniti prin fapta, vorba sau gind. Incercati sa va identificati pe sine in toate fapturile. Aceasta va promova Ahimsa.

Beneficiile practicii Ahimsa

Daca esti stabilit in Ahimsa, ai dobindit toate virtutile. Ahimsa este axul. Toate virtutile se rotesc in jurul Ahimsa. Asa cum toate urmele se acomodeaza in cea a elefantului, tot asa, toate regulile etice religioase se intrunesc in marele legamint Ahimsa.
Ahimsa este forta sufletului. Ura se dizolva in prezenta Dragostei. Ura se dizolva in prezenta Ahimsa. Practica non-violentei dezvolta puterea vointei pina la un grad considerabil. Practica Ahimsa va va face temerari, fara frica. Cel care practica Ahimsa cu reala credinta, poate muta toata lumea, poate imblinzi animale salbatice, poate invinge inimile tuturor, si-i poate birui pe toti dusmanii. Puterea non-violentei, este infinit mai minunata si mai subtila decit electricitatea sau magnetismul.
Legea Ahimsa este o lege la fel de exacta si precisa, precum este gravitatia sau fortele de coeziune. Trebuie sa stiti modul corect de a o aplica, inteligent si cu precizie stiintifica. Daca o puteti aplica exact, cu mare precizie, puteti face minuni. Poti comanda elementelor si Naturii.

Puterea Ahimsa

Puterea non-violentei ( Ahimsa ) este mai mare decit puterea intelectului. Este usor de dezvoltat intelectul, dar este greu sa purificam si sa dezvoltam inima. Practica Ahimsa, va dezvolta inima intr-un mod minunat.
Cel care practica Ahimsa dezvolta forta vointei. In prezenta lui, dusmania inceteaza. In prezenta lui, cobra si broasca, pisica si soarecele, lupul si mielul, vaca si tigrul, vor trai cu totii impreuna, intr-o intima prietenie. In prezenta lui, toate ostilitatile inceteaza. Prin termenul ‘ostilitatile inceteaza ‘ inseamna ca toate creaturile- oameni, animale, pasari sau creaturi veninoase, se vor apropia de practicant fara frica, si nu ii vor face nici un rau. Natura lor ostila, dispare in prezenta lui. Soarecele si pisica, sarpele si mangusta, si alte creaturi care sint inamice una celeilalte in mod natural, abandoneaza simtamintele ostile in prezenta Yoghinului stabilit in Ahimsa. Leii si tigrii nu vor rani niciodata un astfel de Yoghin. Astfel de Yoghini, pot da ordine definite tigrului si leului. Ei se vor supune. Aceasta este Bhuta-Siddhi ( stapinirea peste elemente) , obtinuta prin practica Ahimsa. Practica non-violentei ( Ahimsa ) va culmina in realizarea unitatii si unicitatii vietii, sau Constiinta Advaita ( non-duala ).
Atunci, Yoghinul se bucura de pace suprema, fericire si nemurire.

Limitele in practica Ahimsa

Ahimsa absoluta este imposibila. Nu este posibila nici pentru cel mai constient Sannyasin sau monah. Pentru a practica aceasta, trebuie evitata uciderea nenumaratelor creaturi in timp ce mergeti, stati, mincati, beti, respirati, sau dormiti. Nu puteti intilni nici un practicant al non-violentei perfecte in lume. Trebuie sa distrugeti vieti, pentru a putea trai. Este in mod fizic imposibil, deoarece fagocitele din singele vostru distrug miliarde de intrusi, virusi, bacterii sau germeni.
Conform unor scoli ale gindurilor, prin uciderea unui raufacator multe vieti sint salvate, nu este considerata Himsa. Ahimsa si Himsa sint termini relative. Unii spun ca te poti apara cu ajutorul unor obiecte si folosi putina violenta, daca te afli in pericol, ceea ce nu este considerate Himsa. Occidentali in general, isi ucid animalele dragi, precum caii sau ciinii, cind ei sint in agonie acuta, si cind nu exista alta cale de a indeparta suferinta. Ei doresc ca acest suflet sa fie imediat eliberat din corpul fizic.
MOTIVUL este factorul principal care sta la baza tuturor.
Un om care a renuntat sau un monah, nu trebuie sa se apere, nici macar cind viata ii este in joc. Unui om obisnuit, Ahimsa trebuie sa-i fie telul, dar nu va cadea din acest principiu daca, in mod strict necesar, fara scopuri egoiste, personale, se foloseste ocazional de violenta ( Himsa ). Dar nu trebuie sa acordam indulgenta mintii in acest respect. Daca sinteti indulgenti, mintea se va folosi de cele mai bune avantaje, pentru a va impinge la acte de violenta. Da-i un deget si-ti va lua toata mina. Mintea se adapteaza dintr-o data, in felul acesta daca i se lasa sfoara lunga pentru miscarea ei.
Ahimsa nu este niciodata o politica. Este o virtute sublima. Este calitatea fundamentala a celor ce cauta Adevarul. Nici o realizare de sine, nu este posibila fara Ahimsa. Numai prin practica Ahimsa, puteti cunoaste si atinge Sinele Suprem sau Brahman. Cei pentru care este o politica, pot cadea dese ori. Ei sint tentati de asemeni sa faca acte violente. Dar din contra, cei care adera la legamintul Ahimsa, ca fiind regula de baza a Yoga, niciodata nu va recurge la violenta.

Un legamint universal

Ahimsa este Mahavratam sau marele legamint universal. Trebuie practicata de toti oamenii, din toate tarile. Nu ii priveste doar pe Hinduisti si pe Indieni. Oricine doreste sa realizeze Adevarul, trebuie sa prectice Ahimsa. Puteti numara o multime de greutati, puteti suferi pierderi mari, dar nu trebuie sa abandonati Ahimsa. Incercarile si greutatile sint menite sa vina in drumul vostru pentru a testa taria voastra. Trebuie sa ramineti precum diamantul. Doar atunci eforturile voastre vor fi incununate de succes.
Exista o forta ascunsa in Ahimsa, care ii protejeaza pe practicanti. Mina invizibila a lui Dumnezeu da protectie. Nu exista frica. Ce pot face sabiile sau pistoalele?
Chiar si acum, in zilele noastre, exista oameni care nu provoaca nici cea mai mica durere nici unei finite vii. Ei au mereu asupra lor zahar sau orez pisat, pe care le ofera furnicilor in gaurile lor. Ei nu folosesc lumini noaptea, de teama sa nu ucida micile insecte. Ei sint foarte atenti cind merg pe strada, nedorind sa calce peste mici insecte.
Binecuvintati fie acesti oameni ! foarte curind ei vor gasi pe Dumnezeu, cu asa inimi asa de blinde.