Μια κραυγη στην ερημια - Εξελιξη 1

Εξέλιξη


Από το πιο απομακρυσμένο παρελθόν, οι άνθρωποι, αποκτώντας συλλογισμός, εξερεύνησαν τα φαινόμενα, που αφενός τους τρόμαζαν, και αφετέρου τους ωφελούσαν, και έτσι μπορούσαν να κατανοήσουν την δισθενή αυτών των φαινόμενων.
Ένα ζώο αντιδρά με ποικίλο τρόπο στα φαινόμενα και στις δραστηριότητες της Φύσης. Το ένστικτο καθοδηγεί τις κινήσεις των ζωντανών πλασμάτων, σε κρίσιμες καταστάσεις που επιβάλλουν μια αλλαγή. Πχ, η πείνα είναι η εξάντληση των αποθεμάτων ενέργειας του συστήματος, ( κάθε ζωντανό πλάσμα είναι ένα σύστημα ) και απαιτείται ανανέωση, έτσι το ζώο τρέφεται. Εάν στο ένστικτο προσθέτουμε συλλογισμό είτε αλλιώς ικανότητα κατανόησης και λήψη αποφάσεως, έχουμε ως αποτέλεσμα μια ανώτερη μορφή ζωής όπως είναι ο Άνθρωπος.
Η ανθρωπότητα, από ανέκαθεν και έως σήμερα, χρησιμοποιώντας τον συλλογισμό, άλλαξε συνεχώς τον τρόπο ζωής. Κάθε γενιά πρόσθεσε στην δική της εμπειρία και διδασκαλία, εκείνα των προηγουμένων γενιών, πράγμα που αποτελεί την δημιουργική ροή, που ονομάζουμε εξέλιξη η πρόοδος.
Σε σύγκριση με τους ανθρώπους των αρχαίων καιρών, οι άνθρωποι σήμερα έχουν στην διάθεση τους την τεχνολογία παραγωγής ορισμένων αντικειμένων και εργαλείων, τα οποία τους βοηθούν να απολαμβάνουν εξαιρετικά πράγματα:
- μια μεγάλη απόσταση την διαπερνούν σε μικρό χρονικό διάστημα,
- μπορούν να νικήσουν την βαρύτητα και να πετάξουν στο διάστημα,
- έχουν τηλεπικοινωνία, τηλεόραση, δορυφόροι που εποπτεύουν την επιφάνεια της Γης, και πολλά άλλα που κάνουν την ζωή πιο άνετη.
Άραγε καλέ μου αναγνώστη, λύθηκαν με αυτά τα πραγματικά προβλήματα της ζωής; Έχουμε άραγε απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα περί ύπαρξη και συνείδηση; Ξέρει κανείς πραγματικά από πού προερχόμαστε κα προς τα πού κατευθυνόμαστε;
Εάν η πρόοδος δεν έλυσε αυτά τα ζωτικής σημασίας θέματα, ποια είναι η έννοια της προόδου;

Φανταστείτε ένα πείραμα: ενός σύγχρονο ανθρώπου, που είχε όλες τις ανέσεις και ευκολίες της σύγχρονης ζωής, να του παρέχουμε τις συνθήκες διαβίωσης του νεολιθικού ανθρώπου. Τι θα συμβεί με τον τύπο μας; Σίγουρα δεν θα είναι ικανός να προσαρμοστεί και θα πεθάνει, όχι τόσο γιατί δεν θα του είναι εύκολο να κυνηγήσει με ένα ρόπαλο και να ζήσει σε σπηλιές, αλλά και εξαιτίας του ψυχολογικού σοκ που θα υπέστηκε εξαιτίας της αλλαγής, του φόβου που θα τον περιλαμβάνει, όταν θα του λείπουν τα αντικείμενα με τα οποία αμύνεται ή ετοιμάζει ένα σύγχρονο τρόφιμο. Συμπέρασμα; απομακρυνθήκαμε από τη φύση. Χάσαμε τα εσωτερικά όπλα της προσαρμογής σε διαφορετικές συνθήκες, τον προσανατολισμό και την υγεία. Ανατομικά , σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Με τον ίδιο τρόπο περπατάμε, τρώμε, κοιμόμαστε και αναπαραγόμαστε . Ίσως είμαστε πιο εύθραυστοι, αλλά ουσιαστικά είμαστε ίδιοι. Αυτό που πραγματικά άλλαξε είναι ο νους. Είμαστε εχθρικοί απέναντι στην Φύση. Την καταστρέφουμε χωρίς δισταγμό. Είμαστε εγωιστές, ανήθικοι και άπιστοι. Το φεγγάρι των ρομαντικών ποιητών της αρχαιότητας η του μεσαίωνα, δεν είναι πια σύμβολο του μυστηρίου και εντιμότητας, αλλά όπως βλέπουμε με τα μοντέρνα αντικείμενα, είναι ένα άψυχο ουράνιο σώμα.
Εμείς, οι σύγχρονοι άνθρωποι, θεωρούμε ότι είμαστε παντογνώστες και πανίσχυροι. Είμαστε άραγε όντος ευτυχισμένοι; Ασφαλώς όχι. Η επιστήμη έφθασε σχεδόν στα όρια . Υπάρχουν εμπόδια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν από αυτό που ονομάζουμε επιστήμη. Αυτό που γνωρίζει αυτή τη στιγμή η επιστήμη, εάν πολλαπλασιάζουμε, θα παραμείνει μια μικρή σταγόνα στην απέραντη αληθινή γνώση.
Γιατί είναι περιορισμένη η επιστήμη; Επειδή είμαστε δημιουργία, αυτό που έχτισε ο Δημιουργός . Για να υπερνικήσουμε τα όρια της γνώσης, πρέπει να ταυτιστούμε με τον Δημιουργό, να ξεπεράσουμε την θέση μας ως δημιουργία. Πως γίνεται αυτό; Εδώ αρχίζει άλλη γνώση, πολύ χρήσιμη για το ανθρώπινο είδος, η μόνη που μας προσφέρει την αληθινή έννοια της ευτυχίας.