Saturday, February 27, 2010

Μια κραυγη στην ερημια - Υλη 3

Ύλη


Από την γέννηση και έως τον θάνατο, έχουμε αδιάκοπες επαφές με αυτό που ονομάζουμε ύλη. Όλες ο γνώσεις και οι εμπειρίες μας είναι συνδεδεμένες με την ύλη. Η ύλη είναι κρύα είτε ζεστή, προκαλεί πόνο η απόλαυση, μπορούμε να την ψηλαφίσουμε και να την αισθανόμαστε με όλες τις πέντε αισθήσεις μας, την αποκτάμε η την χάνουμε, αποτελεί το κίνητρο η το εργαλείο της δραστηριότητας μας, και για τους περισσοτέρους από μας το τελικό στόχο της ζωής.
Κάνουμε θυσίες για να αποκτήσουμε πολλά χρήματα, χρυσός, μεγάλα σπίτια πολυτελείας, αυτοκίνητα, αναζητάμε αισθησιακές, σαρκικές απολαύσεις, και όλα αυτά αποτελούν ύλη.
Η φιλοσοφία ΖΕΝ που πηγάζει από τον ινδουισμό, υποστηρίζει ότι η ΥΛΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Η επιπόλαια αντίδραση ενός κοινού ανθρώπου, είναι φυσικά αντίθετη σε μια τέτοια ιδέα: <<Πως δεν υπάρχει; Αφού την αισθάνομαι, την ακούω, την μυρίζω, την βλέπω και την γεύομαι! >>
Ας αφήσουμε στην άκρη την μεταφυσική, και να εξετάσουμε το θέμα από επιστημονική άποψη.
Η ύλη αποτελείται από σωματίδια, τα σωματίδια από μόρια και τα μόρια από διάφορα άτομα. Τα άτομα με τη σειρά τους αποτελούνται από υποατομικά σωματίδια, όπως ηλεκτρόνια, πρωτόνια, νετρόνια, μποζόνια, λεπτόνια, φερμιόνια, κλπ. Όταν παρατηρούμε το άτομο μέσα από το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, το βλέπουμε σαν μια σφαίρα. Είναι άραγε δυνατόν να ξεφλουδίσουμε αυτή την σφαίρα, όπως ένα κερασί;
Ακόμη και με τα πιο εξελιγμένα εργαλεία, αυτό δεν θα ήταν δυνατόν, γιατί την σφαιρική μορφή την δίνει το ηλεκτρόνιο που περιστρέφεται γύρο από τον πύρινα, με εξαιρετικά μεγάλη συχνότητα, σε μια σφαιρική τροχιά.
Ένα σύρμα σε σχήμα Ζ η κεραυνού, περιστρέφεται με πολύ μεγάλη συχνότητα, και μας δίνει την αυταπάτη ενός ποτηριού. Μπορούμε να γεμίσουμε αυτό το ‘ποτήρι’ με νερό; Μπορούμε να εμπιστευτούμε στην εικόνα που βλέπουμε και να την θεωρούμε απόλυτα αληθινή;
Το ίδιο συμβαίνει με τα υποατομικά σωματίδια, με τα ηλιακά συστήματα, με τους γαλαξίες, και ακόμα με σμήνη γαλαξιών. Η συχνότητα αυξάνεται όσο το μέγεθος μειώνεται. Εάν τα ηλιακά συστήματα η οι γαλαξίες θα περιστρεφόταν με συχνότητες ίδιες με εκείνες των ηλεκτρονίων, θα είχαμε μια γνωστή εικόνα, σφαίρες σαν και εκείνες των ατόμων και υποατομικών σωματιδίων. Παρατηρούμε ένα ,,limit down ,, και ένα ,,limit up,,. Μικρότερα από τα μεγάλα υποατομικά σωματίδια και μεγαλύτερα από τα σμήνη γαλαξιών, δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε με κανένα όργανο, και μας μένει μόνο να υποθέσουμε πως συμπεριφέρεται η ύλη πέρα από αυτά τα όρια.
Το χωροχρονικό επίπεδο που μας χαρακτηρίζει, στο οποίο ανήκουμε εμείς, μας θέτει αυτά τα όρια. Τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται πολύ πιο γρήγορα για να είναι εφικτή η αντίληψη της συμπεριφοράς τους, ενώ οι γαλαξίες περιστρέφονται πολύ πιο αργά για να παρατηρήσουμε μια ομοιότητα συμπεριφοράς με τα ηλεκτρόνια και τα υποατομικά σωματίδια. Μπορούμε ωστόσο να κατασκευάσουμε μοντέλα του ηλιακού συστήματος και του ατόμου, να τα θέσουμε σε κίνηση με παρόμοια συχνότητα, αποκλείοντας έτσι τα χαρακτηρίστηκα του χρόνου, και να συμπεράνουμε ότι συμπεριφέροντε ολόιδια. Η αρχή είναι ίδια, η συμπεριφορά είναι ίδια, και ίδια είναι η αυταπάτη. Η ύλη δεν έχει καν την πυκνότητα που αρχικά πιστεύαμε, και η ερώτηση εάν υπάρχει στην πραγματικότητα, βρίσκει πια αρνητική απάντηση.
Δεν ξέρουμε πραγματικά σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε στο χωρόχρονο, αλλά μπορούμε να συσχετίσουμε αυτή την ύπαρξη σε ένα σημείο αναφοράς.
Ένα σωματίδιο είναι ολόκληρο Σύμπαν, και το Σύμπαν είναι ένα τυχαίο σωματίδιο.
Πριν πολλά χρόνια, ο αμερικάνος επιστήμονας Carl Sagan εξηγούσε στην επιστημονική του σειρά Cosmos, την θεωρία του Big Bang – Μεγάλη Έκρηξη.
Βάση αυτής της θεωρίας ( με τις ρίζες στην ινδική φιλοσοφία ), η ύπαρξη του Σύμπαντος διεξάγεται κάποιο χρονικό διάστημα, επανασυγκεντρώνεται σε ένα σημείο. Ακολουθεί μια άλλη μεγάλη έκρηξη, διαστολή, κλπ, και αυτό συνεχίζεται άπειρες φορές. Αμέσως μετά την έκρηξη, εφόσον κυριαρχεί μια πολύ υψηλή θερμοκρασία, δεν υπάρχουν σωματίδια, άτομα και ανώτερα σώματα, αλλά όλα είναι σαν μια σούπα, και με την ψύξη που επικρατεί με την διαστολή, σχηματίζονται τα ατομικά, μοριακά, ηλιακά και γαλαξιακά συστήματα.
Συνεπώς, το Σύμπαν γεννιέται, ζει και πεθαίνει, για να ξαναγεννηθεί, άπειρες φορές.
Είναι σαν ο Δημιουργός να έχει ένα κομμάτι πλαστελίνη και φτιάχνει διάφορα αντικείμενα, διάφορες μορφές, και στο τέλος να τα καταστρέψει και να τα μαζέψει σε ένα κομμάτι, για να αρχίσει από την αρχή.
Φτιάχνετε και εσείς από ένα κομμάτι πλαστελίνη διάφορες μορφές, διάφορα αντικείμενα, και φανταστείτε ότι είσαστε ο Δημιουργός. Θα μπορέσει έστω και ένα από αυτά τα αντικείμενα να ανυψωθεί από την θέση ως δημιουργία, και να είναι δημιουργός, ίδιο με εσάς; Όχι! Έτσι και εμείς δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την υλική κατάσταση, εφόσον ζούμε με την ιδέα ότι είμαστε ύλη, και είμαστε ισχυρά δεσμευμένοι με την ύλη.
Η ανθρωπότητα ανακάλυψε πολλά φαινόμενα ( η φωτιά, ο ηλεκτρισμός, κλπ) και κατασκεύασε πλειάδα αντικειμένων , οχημάτων, αεροπλάνα, διαστημόπλοια, κλπ. Παρόλα αυτά, παραμένουμε δημιουργία, και όσους πλανήτες θα επισκεφθούμε, όσα αστέρια θα ανακαλύψουμε, όσα φαινόμενα θα λύσουν τα μυστήρια μπροστά στην επιστήμη, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε την Ουσία, την Αλήθεια. Όχι, εφόσον δεν θα βρούμε με την θέληση μας, την εσωτερική δύναμη να υπερνικήσουμε την ύλη, τον χώρο και τον χρόνο. Καλοί μου αναγνώστες, εκεί που τελειώνει αυτό που επιπόλαια ονομάζουμε επιστήμη, αρχίζει η αληθινή επιστήμη, η αληθινή γνώση, που είναι πραγματικά χωρίς όρια.
Όσο και πιο μακριά θα εποπτεύουμε τα αστέρια και τους αστερισμούς, δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε εκεί την Αλήθεια. Η Αλήθεια υπάρχει μέσα μας, στην καρδιά μας, όχι σαν όργανο, αλλά σαν κέντρο των συναισθημάτων και των ευαισθησιών μας. Σε σχέση με αυτά, καθορίζεται η ζωή μας. Η Αγάπη και η Αυτοθυσία μας ανεβάζουν στα υψώματα της Γνώσης και της Αληθείας.
Ο μίσος και ο εγωισμός μας, μας δεσμεύουν με την ύλη, με την μιζέρια και το σκοτάδι της άγνοιας.
Δεν είναι η σύγχρονη επιστήμη εκείνη που επινόησε για πρώτη φορά την θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης. Πριν πολλές χιλιετίες, οι άνθρωποι πίστευαν στο τέλος ενός κύκλου και στην αρχή ενός νέου κύκλου του Σύμπαντος. Δεν είχαν στην διάθεση τους τα σύγχρονα μας εργαλεία όπως τηλεσκόπια, δορυφόροι και υπολογιστές, και παρόλα αυτά, κατέληξαν στην ανακάλυψη της Αλήθειας.
Το πνεύμα είναι η πηγή της γνώσης, οι άνθρωποι που απ'αρνηθηκαν τις χαρές και τις απολαύσεις του υλικού Σύμπαν, με ανοικτή την καρδιά, εξερεύνησαν τον εσωτερικό Σύμπαν και όχι τον εξωτερικό. Το σώμα είναι ύλη, είναι φθαρτή πλαστελίνη προσδιορισμένη να υποκύπτει αλλαγές στον χώρο και στον χρόνο. Η Συνείδηση είτε αλλιώς η Ψυχή, είναι η πραγματική ύπαρξη, άφθαρτη, και δεν υποτάσσεται ούτε στον χωρόχρονο και ούτε στην ύλη. Αυτή η Συνείδηση είναι η εικόνα του Δημιουργού, είναι ένα μικρό κομμάτι από το ‘σώμα’ Του, και ταυτόχρονα, είναι η πιο βαθιά έννοια του ΕΓΩ.
Όσο ζούμε με την ιδέα ότι ‘Εγώ’ είναι το σώμα, η σκέψη, η σάρκα, τα οστά, το αίμα και οι αισθήσεις μας, είμαστε δεσμευμένοι και υποταγμένοι στην ύλη και στις αλλαγές.
Όμως όταν με την αυτοανάλυση, προσπαθούμε να απαντήσουμε στην ερώτηση << ποιος είμαι ΕΓΩ; >> και θέτουμε αυτή την διεργασία ως ανώτερο στόχος της ζωής, με την επανειλημμένη εξάσκηση, αναλάμπει και επικρατεί η Αλήθεια.
Φθάνουμε στην ανώτερη κατανόηση ότι ΕΓΩ είναι κάτι άλλο πάρα ύλη ( σάρκα, οστά, σκέψη, αισθήσεις, σώμα ) .
ΕΓΩ είναι Συνείδηση, Ευτυχία, Αλήθεια. ΕΓΩ είναι το Σύμπαν στο σύνολο του. ΕΓΩ είναι ο Δημιουργός ο ίδιος.


No comments:

Post a Comment